Κραυγή αγωνίας από άνεργο για το δράμα που περνά η οικογένεια του
«Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε… Μέσα στη δυστυχία μας, στην ανεργία και την ανέχεια μας, ένα χτύπημα της μοίρας πριν λίγες ημέρες, μας οδήγησε στις πόρτες των νοσοκομείων, διαπιστώνοντας σοβαρή και επείγουσας μορφής καρκίνο. Προσπαθούμε να το παλέψουμε, όμως, πέρα από την αρρώστια της γυναίκας μου, η φτώχεια, μας έχει καταβάλει…»
Είναι τα λόγια εξομολόγησης, ενός ανθρώπου, ενός παντρεμένου συμπολίτη, που αφού προηγουμένως εξάντλησε όλα τα περιθώρια αναζήτησης εργασίας και χρημάτων, έφθασε στη δημοσιοποίηση της ανθρώπινης ιστορίας της οικογένειάς του, έχοντας ως τελευταία ελπίδα, την υποστήριξη των συνανθρώπων…
Είναι τα λόγια εξομολόγησης, ενός ανθρώπου, ενός παντρεμένου συμπολίτη, που αφού προηγουμένως εξάντλησε όλα τα περιθώρια αναζήτησης εργασίας και χρημάτων, έφθασε στη δημοσιοποίηση της ανθρώπινης ιστορίας της οικογένειάς του, έχοντας ως τελευταία ελπίδα, την υποστήριξη των συνανθρώπων…
Συγκλονιστική είναι η αφήγηση της προσωπικής ανθρώπινης ιστορίας, που αφορά τη 47χρονη γυναίκα του, την οποία προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίξουν, τόσο ο ίδιος, όσο και η νεαρή κόρη τους. Μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τους γιατρούς και τη νοσηλεία, «έχοντας απλώς το βιβλιάριο της απορίας, χωρίς χρήματα», όπως χαρακτηριστικά λέει, προσπαθούν για το καλύτερο, όμως τα οικονομικά προβλήματα, είναι αυτά που τους «τσακίζουν» καθημερινά…
Το ξεκίνημα της περιπέτειας…
«Πριν 20 περίπου ημέρες, μετά από έντονους πόνους που είχε αρκετό καιρό τώρα η γυναίκα μου, καθώς έχει ιστορικό πάθησης στη σπονδυλική στήλη, επισκεφθήκαμε το Νοσοκομείο. Οι αφόρητοι πόνοι που εξακολουθούσαν να υπάρχουν, ακόμη και μετά τη θεραπεία της μέσης, μας οδήγησαν στο να υποβληθεί και σε άλλες εξετάσεις, όπως και σε τεστ ΠΑΠ. Τα αποτελέσματα ήταν δυστυχώς δυσάρεστα, καθώς διαπιστώθηκε κακοήθης όγκος και με επείγουσα προτροπή των γιατρών, φύγαμε για το Πανεπιστημιακό στη Λάρισα. Όσες ημέρες χρειάστηκε να μείνει η γυναίκα μου στη Κλινική του Νοσοκομείου, τη «βγάλαμε» μια εγώ και μια η κόρη μου, σε μια καρέκλα», ξεκίνησε να αφηγείται.
«Πριν 20 περίπου ημέρες, μετά από έντονους πόνους που είχε αρκετό καιρό τώρα η γυναίκα μου, καθώς έχει ιστορικό πάθησης στη σπονδυλική στήλη, επισκεφθήκαμε το Νοσοκομείο. Οι αφόρητοι πόνοι που εξακολουθούσαν να υπάρχουν, ακόμη και μετά τη θεραπεία της μέσης, μας οδήγησαν στο να υποβληθεί και σε άλλες εξετάσεις, όπως και σε τεστ ΠΑΠ. Τα αποτελέσματα ήταν δυστυχώς δυσάρεστα, καθώς διαπιστώθηκε κακοήθης όγκος και με επείγουσα προτροπή των γιατρών, φύγαμε για το Πανεπιστημιακό στη Λάρισα. Όσες ημέρες χρειάστηκε να μείνει η γυναίκα μου στη Κλινική του Νοσοκομείου, τη «βγάλαμε» μια εγώ και μια η κόρη μου, σε μια καρέκλα», ξεκίνησε να αφηγείται.
Το δύσκολο όμως ξεκινά από την ερχόμενη εβδομάδα, όπως μας λέει, «καθώς αναμένουμε το πόρισμα του γιατρού ογκολόγου, για την επιλογή του Νοσοκομείου στο οποίο πρέπει να πάμε, προκειμένου να υποβληθεί η γυναίκα μου, σε χημειοθεραπείες αλλά και σε ακτινοβολίες. Οι μεν πρώτες, θα μπορούσαν να γίνουν στη Λάρισα, όμως οι ακτινοβολίες, που είναι και οι περισσότερες, θα πρέπει να γίνουν σε ένα από τα τέσσερα Νοσοκομεία, που θα μας παραπέμψουν, μεταξύ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και των Ιωαννίνων.
Σε καμία από τις πόλεις αυτές, δεν έχουμε ούτε έναν άνθρωπο γνωστό, ώστε να μπορούσε να μας φιλοξενήσει, για το διάστημα της θεραπείας, που μπορεί να κρατήσει σίγουρα κάποιους μήνες. Ουσιαστικά η γυναίκα μου, θα κάνει τις θεραπείες και θα πρέπει να φεύγει εκτός Νοσοκομείου όπως μας είπαν, για να επιστρέφει, στην επόμενη ακτινοβολία. Τόσο για την ίδια, όσο και για εμένα ή την κόρη μου, που θα είμαστε δίπλα της, χρειάζονται χρήματα, που όμως δεν υπάρχουν…»
«Δεν μπαίνει στο σπίτι, ούτε ευρώ»!
Στην ερώτηση της οικονομικής του κατάστασης, είναι αφοπλιστικός με την ειλικρίνειά του… «Οικοδόμος ήμουν, αλλά πλέον μεροκάματο δεν υπάρχει. Η γυναίκα μου όσο ήταν καλά, κάπου- κάπου κρατούσε κανέναν ηλικιωμένο ή καθάριζε σπίτια και ίσα –ίσα βγάζαμε κάποιες υποχρεώσεις… Δυστυχώς, πλέον είμαστε και οι δύο άνεργοι, όπως και η κόρη μου, η οποία σπούδαζε, αλλά διέκοψε τις σπουδές της από πέρυσι, καθώς δεν υπήρχε πλέον η οικονομική δυνατότητα. Δεν πρόλαβε δυστυχώς να τελειώσει…
Γονείς δεν έχω, που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν, ενώ η πεθερά μου προσπαθεί να ζήσει με τα 300 ευρώ της σύνταξης… Έχουν «διπλώσει» πέντε ενοίκια, ενώ οι απλήρωτοι λογαριασμοί από νερό και ρεύμα, συνεχώς μαζεύονται, έχοντας το άγχος για το πότε θα μας το κόψουν… Ευτυχώς ο σπιτονοικοκύρης συμμερίζεται όσο γίνεται το πρόβλημά μας και περιμένει…».
Στην ερώτηση της οικονομικής του κατάστασης, είναι αφοπλιστικός με την ειλικρίνειά του… «Οικοδόμος ήμουν, αλλά πλέον μεροκάματο δεν υπάρχει. Η γυναίκα μου όσο ήταν καλά, κάπου- κάπου κρατούσε κανέναν ηλικιωμένο ή καθάριζε σπίτια και ίσα –ίσα βγάζαμε κάποιες υποχρεώσεις… Δυστυχώς, πλέον είμαστε και οι δύο άνεργοι, όπως και η κόρη μου, η οποία σπούδαζε, αλλά διέκοψε τις σπουδές της από πέρυσι, καθώς δεν υπήρχε πλέον η οικονομική δυνατότητα. Δεν πρόλαβε δυστυχώς να τελειώσει…
Γονείς δεν έχω, που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν, ενώ η πεθερά μου προσπαθεί να ζήσει με τα 300 ευρώ της σύνταξης… Έχουν «διπλώσει» πέντε ενοίκια, ενώ οι απλήρωτοι λογαριασμοί από νερό και ρεύμα, συνεχώς μαζεύονται, έχοντας το άγχος για το πότε θα μας το κόψουν… Ευτυχώς ο σπιτονοικοκύρης συμμερίζεται όσο γίνεται το πρόβλημά μας και περιμένει…».
Τα προς το ζην όπως μας εξήγησε, «βγαίνουν απ΄το Κοινωνικό Παντοπωλείο, την εκκλησία, τους φίλους… Μετά τη διαπίστωση της ασθένειας, έτρεξα παντού και έλεγα … παιδιά χρειάζομαι χρήματα για τη γυναίκα μου, αλλά δε βρήκα ανταπόκριση από φορείς και υπηρεσίες που μου έλεγαν ότι δεν έχουν…έστω και αν τους έδειχνα τα χαρτιά… Μόνο φίλοι βοήθησαν αλλά πόσο;»
Αυτό που λέει με έμφαση, είναι ότι αν καταφέρω τελικά να βρω χρήματα, είναι για να καταφέρουμε ως οικογένεια, να ανταποκριθούμε στα έξοδά μας. Μακάρι να τελειώσουμε με θετική εξέλιξη για τη γυναίκα μου και θα το παλέψουμε πάλι… ευχαριστώντας όλους όσοι μας βοηθήσουν…»
Αυτό που λέει με έμφαση, είναι ότι αν καταφέρω τελικά να βρω χρήματα, είναι για να καταφέρουμε ως οικογένεια, να ανταποκριθούμε στα έξοδά μας. Μακάρι να τελειώσουμε με θετική εξέλιξη για τη γυναίκα μου και θα το παλέψουμε πάλι… ευχαριστώντας όλους όσοι μας βοηθήσουν…»
Ο συμπολίτης, τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας, μας γνωστοποίησε τον αριθμό λογαριασμού του, στην περίπτωση που όσοι επιθυμούν και μπορούν, απ΄το υστέρημά τους, να καταθέσουν οποιοδήποτε χρηματικό ποσό. Έχει ανοιχτεί στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 202/ 613487-40. Παράλληλα, όσοι επιθυμούν να έρθουν σε επικοινωνία με την οικογένεια, μπορούν να τηλεφωνούν στο 24210-85531 (εσωτ. 108 & 109).
magnesianews.gr
Πηγή: http://www.onlarissa.gr/2015/10/03/kravgi-agonias-apo-anergo-gia-to-drama-pou-perna-i-ikogenia-tou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου