Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ 1974

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΕΧΟΥΣΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Φέτος συμπληρώνονται σαράντα έτη από τη μαύρη επέτειο της εισβολής των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Εισβολή η οποία οδήγησε, αρχικά, σε παράνομη κατοχή του 38% του εδάφους του βορείου τμήματος της νήσου και, τελικά, στον εποικισμό του αλλοιώνοντας απροκάλυπτα την πληθυσμιακή σύνθεση και παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο.
Τον Ιούλιο του 1974 οργανώθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς του Δ. Ιωαννίδη πραξικόπημα στην Κύπρο με σκοπό την ανατροπή του Μακαρίου και την προσάρτηση της Κύπρου στην Ελλάδα. Το σχέδιο αποσκοπούσε ν’ ανατραπεί ο Μακάριος και ν’ αναλάβει την Προεδρία της Κύπρου με τη δύναμη των όπλων ο Νίκος Σαμψών. Το σχέδιο του πραξικοπήματος αποτυγχάνει καθώς ο Μακάριος διαφεύγει από το προεδρικό μέγαρο της Λευκωσίας, αρχικά στην Πάφο, κατόπιν στη Βρετανική στρατιωτική βάση του Ακρωτηρίου και, εν συνεχεία, με τη βοήθεια των Βρετανών, στο Λονδίνο.
Στις 19 Ιουλίου 1974 εκφώνησε λόγο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., στον οποίο, αφού ευχαριστούσε τους Άγγλους για τη σωτηρία του, χαρακτήρισε το πραξικόπημα υπό του καθεστώτος του Ιωαννίδη, κατάλυση της ανεξαρτησίας της Κύπρου και κάλεσε το Σ.Α. να παρέμβει με όλα τα πρόσφορα μέσα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Το Σ.Α. στη συνεδρία του δεν έλαβε απόφαση με αποτέλεσμα στις 20 Ιουλίου 1974 να εισβάλλει στην Κύπρο η Τουρκία με το άλλοθι της εγγυήτριας δύναμης από τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου παραβιάζοντας ωστόσο τη Συνθήκη Εγγυήσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε.
Λίγες μέρες μετά η Κυβέρνηση Σαμψών παραιτήθηκε υπό το βάρος των εξελίξεων. Στη Γενεύη άρχισαν πυρετώδεις διαβουλεύσεις για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης υπό την αιγίδα του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Τζον Κάλαχαν. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, εκπροσωπούμενη από τον Γλαύκο Κληρίδη, αξίωσε για πρώτη φορά μετά το 1963 εφαρμογή των Συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου και του Κυπριακού Συντάγματος. Η Τουρκία αρνήθηκε και προέβαλε το πάγιο αίτημά της για γεωγραφικό χωρισμό του νησιού. Ενόσω διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις, η Τουρκία προχώρησε και στο δεύτερο κύμα εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974, φθάνοντας ως τα σημερινά όρια των Κατεχομένων.
Παρά το γεγονός ότι ο Ο.Η.Ε. ενέκρινε στη συνέχεια πληθώρα ψηφισμάτων (365/1974, 367/1975, 541/1983, 550/1984 κ.α.) περί της ακυρότητας του ψευδοκράτους του βορείου τμήματος της Μεγαλονήσου αλλά και της απόσυρσης, συνάμα, των στρατευμάτων κατοχής, η Τουρκία αγνόησε και συνεχίζει  ν’ αγνοεί προκλητικά τις αποφάσεις αυτές και δηλώνει ανερυθρίαστα ότι δεν αναγνωρίζει τον Ο.Η.Ε. και τα ψηφίσματά του για την Κύπρο (δήλωση Έρογλου προς Αναστασιάδη σε σύσκεψη στις 27/11/2013).
Ερχόμενοι στο σήμερα, στις πρόσφατες διαβουλεύσεις μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου του ψευδοκράτους κ. Έρογλου οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στις 11-2-2014, οι δύο πλευρές προέβησαν σε Κοινή Διακήρυξη η οποία -όπως επισημαίνεται- «περιέχει μια συμφωνημένη δέσμη αρχών και παραμέτρων για μια ενωμένη Κύπρο». Συγκεκριμένα, στις 30-7-2014 επίκειται συζήτηση με σκοπό την έγκριση ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στα πλαίσια μιας λύσης για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα.
Στην ουσία πρόκειται για μια επαναφορά, με ορισμένες παραλλαγές, του -από το 2004- απορριφθέντος σχεδίου Ανάν το οποίο, ωστόσο, ουσιαστικά καταργούσε την Κυπριακή Δημοκρατία. Η μόνη διαφορά τώρα είναι ότι το σχέδιο Ανάν μετονομάζεται σε «Κοινή Διακήρυξη» ή κάπως αλλιώς και το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων αποκτά φυσική και νομική υπόσταση και βαφτίζεται «συνιστόν κράτος». Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, μια τέτοια εξέλιξη είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας και όχι της Ελλάδος καθώς ο διακαής πόθος της ήταν και παραμένει μια λύση η οποία να νομιμοποιεί το πληθυσμιακό μόρφωμα ως αποτέλεσμα της εισβολής του 1974. Επιπροσθέτως, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ περί παράνομης εισβολής, κατοχής και εποικισμού της Κύπρου ρίπτονται στον κάλαθο των αχρήστων και κλείνονται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις δεν μπορεί κανείς παρά να μη προβληματιστεί από τη στάση τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και από τη στάση της Ελληνικής συγκυβέρνησης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Υιοθετούν πράγματι μία λύση η οποία να ομοιάζει με το πάλαι ποτέ σχέδιο Ανάν, όπως για παράδειγμα ο κ. Αναστασιάδης ο οποίος υπήρξε θιασώτης του; Και επίσης πώς εξηγείται ο Υπ. Εξωτερικών της χώρας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Βενιζέλος να ενοχλείται από τη δυναμική και αξιοπρεπέστατη αντίδραση της Κύπριας Ευρωβουλευτού δρ. Ελένης Θεοχάρους στο πρόσφατο απαράδεκτο έγγραφο της Τουρκικής Δημοκρατίας προς το Ε. Κοινοβούλιο περί «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας» και να την εγκαλεί (!) μάλιστα μέσω ρηματικής διακοίνωσης προς το πρόσωπό της;
Η Ελλάς πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η παρατεταμένη οικονομική περιδίνηση μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής αλλά και της εθνικής της ασφάλειας λόγω παραμερισμού (ή και εγκατάλειψης) των κρίσιμων ανοικτών εθνικών θεμάτων.
Τέλος, για την ιστορία, αξίζει ν’ αναφερθεί ότι η δικαστική έρευνα και η δίωξη των υπευθύνων για την Κυπριακή τραγωδία αποκλείστηκε με την υπ’ αρ. 45/7-3-1975 πράξη υπουργικού συμβουλίου. Ολόκληρο το αρχειακό υλικό των γεγονότων της Κύπρου σφραγίστηκε και κλειδώθηκε σε αποθήκη του κτιρίου της Βουλής των Ελλήνων όπως και παραμένει εκεί ως σήμερα. Ο Ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια.

Αναστάσιος Ντίνας
Διπλ. Μηχ/γος Μηχ/κος

Μέλος Σ.Ε. Κινήματος Ελληνικής Επαναφοράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου